به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری: در ابتدا این نشست ریاست محترم دانشکده دکتر محمدتقی جغتایی، گزارشی از وضعیت کنونی نوروبیوبانک دانشگاه علوم پزشکی ایران ارایه کردند که شامل تاریخچه بانک مغز ایران که اولین بانک مغزی ملی در ایران است و در سال 1393 با کمک وزارت بهداشت و ستاد علوم شناختی راه اندازی شد. 

این بانک در دانشگاه علوم پزشکی ایران مستقر شده و با هدف عام المنفعه و ارائه خدمات پژوهشی به محققان سراسر کشور ایفای نقش می نماید. مطابق ضوابط قوانین اهدای نسوج هیچ نمونه ایی به فروش نمی رسد و تنها هزینه ی صرف شده بابت فرآیند آماده سازی نمونه ها اخذ می گردد و همچنین در مورد بیوبانک که از تاریخ ۱۸/۰۷/۱۴۰۲ فعالیت خود را آغاز کرده است و در دوره فعالیت یکساله این مرکز، در حدود یکسال فعالیت، این مرکز موفق به ذخیره بیش از 700 نمونه فریز شده از انواع تومور های مغزی ( مننژیوما، شوانوما و گلیوما) 119 بیمار و عقد سه تفاهم نامه همکاری و یک پروپوزال دانشجویی در مقطع دکترا برای استفاده از این نمونه ها شده است. 

این نمونه‌ها در زمینه پژوهش‌های مختلف استفاده شده و در حال حاضر، همکاری‌های لازم با دیگر مراکز و نهادهای علمی برای توسعه بانک در حال انجام است.

 در ادامه دکتر جغتایی افزود: بر اهمیت حیاتی توسعه نوروبیوبانک تأکید کرد وی توضیح داد که این بانک، به عنوان یک مخزن غنی، نمونه‌های زیستی ارزشمند (مانند بافت مغز، خون، و مایع مغزی-نخاعی) و داده‌های بالینی و تصویربرداری بیماران مبتلا به بیماری‌های عصبی و روانی را نگهداری خواهد کرد.

 این منبع به پژوهشگران اجازه می‌دهد تا با استفاده از داده‌های واقعی، مکانیسم‌های بیماری را در سطح مولکولی و سلولی بررسی کنند، که این امر به بررسی نشانگرهای زیستی (biomarkers)جدید و توسعه درمان‌های مؤثرتر منجر خواهد شد.

 در ادامه همکارانبخش های اجرایی، چالش‌های اصلی این پروژه را به تفصیل تشریح کردند و برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

• استانداردسازی: لزوم تدوین پروتکل‌های دقیق برای جمع‌آوری، نگهداری و پردازش نمونه‌ها تا کیفیت داده‌ها تضمین شود.
• مسائل اخلاقی و حقوقی: نیاز به رعایت کامل قوانین اخلاقی در زمینه رضایت آگاهانه بیماران و حفظ حریم خصوصی آن‌ها.
• زیرساخت‌ها: تأمین تجهیزات و فضای مناسب برای نگهداری نمونه‌ها در شرایط دمایی و محیطی کنترل‌شده.
• جمع‌آوری نمونه: دشواری در جمع‌آوری نمونه‌های کافی و با کیفیت از بیماران.

در پایان دبیر ستاد علوم و فناوری‌های شناختی با ارائه راهکارهای عملی، بر همکاری بین‌بخشی و بهره‌گیری از تجربیات بین‌المللی تأکید کرد. این راهکارها شامل موارد زیر بود:

• تشکیل کارگروه تخصصی: ایجاد تیمی متشکل از متخصصان علوم اعصاب، پاتولوژی، ژنتیک و حقوق پزشکی برای تدوین پروتکل‌ها.
• همکاری با مراکز درمانی: امضای تفاهم‌نامه با بیمارستان‌ها و کلینیک‌های تخصصی برای تسهیل فرآیند جمع‌آوری نمونه‌ها.
• استفاده از فناوری‌های نوین: به‌کارگیری سیستم‌های مدیریت اطلاعات آزمایشگاهی (LIMS) برای ردیابی دقیق نمونه‌ها.
• آموزش کارکنان: برگزاری دوره‌های آموزشی برای پرسنل مرتبط با این پروژه.

در نهایت مقرر شد که کارگروه تخصصی با همکاری تمامی بخش‌ها، یک طرح جامع و عملیاتی شامل جزئیات فنی، برنامه زمانی و برآورد دقیق هزینه‌ها تهیه کرده و برای تصویب نهایی به ریاست دانشگاه ارائه دهد تا اجرای این پروژه مهم هرچه سریع‌تر آغاز شود.